بلاکچین
یکی از انواع دفاترکل توزیع شده است، که از بلوکهای به هم زنجیر شده تشکیل شده است. در بلاکچین دادهها در قالب بلوکها ذخیره میشوند و هر بلاک شامل تعدادی تراکنش است. هر تراکنش شامل اطلاعات مختلفی میشود، که بسته به شبکه بلاکچین ساختار آن متفاوت است. اما موردی که بین تمامی بلاکچینها مشترک است، اتصال و زنجیر شدن این بلوکها توسط روشهای درهمسازی است. همچنین به دلیل استفاده از روشهای رمزنگاری، درهمسازی و توزیع شدگی، امکان تغییر دادهها بعد از ثبت آنها داخل بلاک وجود ندارد. از مهمترین ویژگیهای این فناوری، شفافیت و عدم نیاز اعتماد طرفین به یکدیگر برای انجام تراکنش است.
بیت کوین
بیت کوین به عنوان اولین مورد کاربرد فناوری بلاکچین و معرفیکننده این فناوری شناخته میشود. در سال 2008 ساتوشی ناکاموتو با معرفی الگوریتم اثبات کار مسئله جنرالهای بیزانس را که سالها حل نشده باقی مانده بود، حل کرد. بیت کوین انتقال رمزارز را توسط یک فرد به فرد دیگر بدون استفاده از واسطه و به صورت غیرمتمرکز ممکن میسازد.
از نقطه نظر فنی، دفتر کل بیت کوین را می توان به عنوان یک سیستم انتقال فازی تصور کرد، که در آنجا، فازی متشکل از وضعیت مالکیت همه بیت کوینهای موجود، ایجاد و تراکنشها و خروجیها نیز در نهایت فاز دیگری را ایجاد میکنند. به عنوان مثال در یک سیستم بانکداری استاندارد، ترازنامه نقش فاز را دارد. تراکنش درخواستی است برای انتقال مقدار X از A به B و عملکرد انتقال فازی، ارزش را در حساب A به اندازه X کاهش میدهد و ارزش را در اکانت B به اندازه X افزایش میدهد. اگر در درجه اول، حساب A کمتر از مقدار X موجودی داشته باشد، عملکرد انتقال فازی اعلام خطا میکند.
فاز در بیت کوین مجموعه سکهها است که ضرب شدهاند و هنوز خرج نشدهاند که از لحاظ فنی خروجیهای تراکنشی خرج نشده (Unspent Transaction Output) نامیده میشوند. در حالی که هر UTXO یک واحد پول است و یک مالک مشخص دارد.
بیت کوین به عنوان نسل اول شبکههای بلاکچین شناخته میشود، که صرفا جنبه مالی دارد و قابلیت اجرای کد، درون ماشین مجازی را ندارد. مشکلی که در نسلهای بعدی برطرف شد.
منابع
S. Nakamoto, “Bitcoin: A peer-to-peer electronic cash system,” 2019.